Facebook

Hej kochani :)

Na początek oznajmiam, że nie bd Wam już opowiadać mojej drugiej historii z chłopakiem. Myślę, że i tak Was to nie zainteresuje, a to naprawdę długa i pogmatwana historia. Także jesteście od tego odciążeni :)

Teraz chciałabym poruszyć temat internetu, a przede wszystkich facebooka (wiem, że powinno mówić i pisać się bez spolszczania tego słowa, ale tak nie umiem, więc błagam, nie każcie mi tego robić).

Myślę, że większość ludzi coraz częściej zawiera znajomości przez fb. Chodzi mi o to, że zanika coś takiego, jak poznawanie się w realnym życiu. Oczywiście, jeśli jest to poznawanie się osób tej samej płci jest to raczej łatwiejsze i wygląda to trochę inaczej (lub znajomych z klasy itd.). Nawiązuje bardziej do tematu podobania się sobie i chęci zwrócenia na siebie uwagi. Powoli znika coś takiego jak posyłanie sobie ukradkiem spojrzeń czy uśmiechów. Teraz liczą się zaczepki na fejsie i kto pierwszy napisze...
Wybaczcie, jeśli kogoś urażam, ale osobiście, zdecydowanie wolę poznawać ludzi na żywo. Wtedy, czuję się przy nich swobodniej i łatwiej nawiązać mi z nimi kontakt następnym razem, niżbym miała najpierw z nimi pisać, a dopiero potem spotkać. Uważam, że pisanie z kimś nigdy nie będzie tym samym, co rozmowa. Patrząc w ekran telefonu lub komputera nie zobaczysz tej prawdziwej reakcji na własne słowa. Człowiek, pisząc może łatwiej nas oszukać, okłamać, zmanipulować. Jednak, kiedy widzisz twarz drugiej osoby, z łatwością stwierdzisz co o Tobie myśli po jego minie.
Najważniejsze i najgorsze w tym wszystkim jest to, że znika cały romantyzm! Chłopak zamiast podejść do dziewczyny i zacząć rozmowę, wybiera napisanie do niej, ponieważ "tak jest łatwiej". Potem zanim dojdzie do rozmowy... mija naprawdę dużo czasu albo w ogóle do niej nie dochodzi. Nie oglądacie filmów? Nie podoba Wam się, jak dziewczyna rumieni się, kiedy chłopak posyła jej uśmiech? Czy to nie urocze, kiedy patrzą sobie w oczy i są szczęśliwi?
Tak... można przecież wysłać emotkę - "wyraża więcej, niż 1000 słów". Jasne, jeśli spotykacie się i rozmawiacie na żywo.
Oczywiście, czasem jest trudno. Czujecie wstyd, boicie się, że Was odrzuci, ale czy macie coś do stracenia? Skoro nie znacie drugiej osoby, a chcecie to zmienić, to czy stracicie coś, jeśli zagadacie? Nie, ponieważ nikim nie była w Waszym życiu.
Dlatego... nawiązując do mojej poprzedniej historii o chłopaku... daje sobie spokój. Niby jest starszy i bardziej doświadczony, ale zaczepił, napisał... nie odezwał się w ogóle. To ja powiedziałam mu cześć, kiedy mijaliśmy się w szkole... za każdym razem ja to zrobiłam. Mimo, że się bałam, że serce biło mi jak opętane, zebrałam się i to zrobiłam. I wiecie co? Czułam się cudowanie. Mimo, że było to jedne, głupie słowo, byłam z siebie dumna, że mi się udało. Jeśli on nie chce, nie będę się narzucać. Jeśli zmieni zdanie z chęcią z nim porozmawiam. Będę obojętna, bo naprawdę już mam dość starania się, jak i tak nic z tego nie mam.

Bo pomyślcie... dziecko zapyta Was, gdzie się poznaliście. Co odpowiecie... na facebooku?

Byłabym wdzięczna za komentarze.
Do później Miśki xoxo